«بوجک هورسمن» یک شخصیت تنها،بیچاره، الکلی و معتاد که تمام بدبختی های دنیا روی سرش خراب می شوند و حتی در خوش ترین لحظاتش هم عذاب کارهای گذشته، گریبان گیر او می شود. به هر کسی و هر جایی دست می زند آن را خراب می کند. مانند سمی است که خودش را نمی تواند تغییر دهد اما بقیه را مسموم می کند و به تباهی می کشاند. در مقابل این شخصیت، «آقای کره بادوم زمینی» را داریم که همیشه خوشحال است. هیچ اتفاق بدی برای او نمی افتد. همیشه در کارش موفق است و دست به هر چه می زند طلا می شود و روزگار همیشه بر وفق مرادش است. همه ی ما در درون خود یک «بوجک» یا «آقای کره بادوم زمینی» داریم. هر چقدر بخندیم یا ناراحت باشیم فرقی نمی کند. هر مقدار از زندگی راضی باشیم یا نباشیم تفاوتی ایجاد نمی کند. همه ی ما به یک اندازه خوشبخت یا بدبختیم. تنها نگاه و بینش ما به دنیا تعیین می کند که خود را آدم شاد و خوشبختی در نظر بگیریم یا ناراحت و بدبخت. اگر نگاهی به سریال «بوجک هورسمن» بیندازید و در زندگی «بوجک» و «آقای کره بادوم زمینی» دقت کنید، خواهید دید زندگی آن ها، آن چنان هم فرقی با هم ندارد. هر دو مشکلاتی در زندگی دارند و به نظر من حتی به یک شکل زندگی می کنند اما نگاه بدبین «بوجک» به دنیای اطرافش باعث شده او را اسبی بدبخت و بیچاره ببینیم ولی شادی و نگاه مثبت «آقای کره بادوم زمینی» باعث شده نماینده ی چهره ای خوشحال و لذت بخش برای ما باشد. وقتی به دنیای اطرافمان نگاه کنیم خواهیم دید با وجود مشکلات و سختی هایی که داریم، فقط نگاه و دید ما به دنیا و این مشکلات است که خوشبختی یا بیچارگی ما را تعیین می کند. برای خوشبخت بودن لازم نیست تلاش زیادی کنیم. نیازی نیست پول جمع کنیم تا به قطر، امارات، آمریکا یا اروپا برویم. کافی است «آقای کره بادوم زمینی» درون خود را بیدار کنیم و از دید او به این دنیا نگاه کنیم.
و اما در مورد خودم، خیلی دوست داشتم امشب هم مثل دیشب خوب بخونم ولی خستگی اجازه فهم درس را به من نمی داد. بعد از سحر امروز تا ساعت ۸ صبح بیدار بودم و بعد آن هم فقط مقدار کمی خوابیدم و خیلی خسته تر از آن بودم که درسی را بخوانم. با این حال حدود نیم ساعت درس هایم را نگاه کردم تا حداقل نگویم هیچ درسی نخواندم.
و این جمله را هم از من داشته باشید: حق ندارید کسانی را که باعث خوشحالیتان هستند، با حرف هایتان ناراحت کنید...
